Sandra Veltmaat maakte begin 2012 een rondtour door Ghana.

‘T.I.A.!’ This Is Africa!, de slogan die soms een verzuchting inhoudt, maar menigmaal verrassing en puur enthousiasme, wat mij betreft. Dankzij de goede zorgen van onze reisbegeleiding konden de ‘T.I.A.!’-hobbeltjes prima genomen worden. Een lange autorit over een hobbelige weg, een hotel dat plots van gereserveerde kamers niets weet. ‘T.I.A., we lossen het op!’
Ghana is een warm land. Niet alleen vanwege het klimaat, maar vooral vanwege de Ghanezen. We hebben zoveel lieve, vriendelijke, betrokken en enthousiaste mensen ontmoet, dat was hartverwarmend.
De saamhorigheid onder de families en gezinnen is groot, voor zo ver wij konden zien op onze korte toer. De zorg en trots van de mensen voor hun eigen land en de natuurschatten vallen op, al blijft het voor ons ‘Obruni’s’ (‘witten’) slikken als we langs bermen en velden vol plastic afval rijden. Hoe prachtig is het dan om ook te zien hoe in de vroege uurtjes, vlak na zonsopgang, de vrouwen bij Kokrobite met vereende krachten het strand brandschoon vegen. Een uurtje later worden daar de vissersboten aan land getrokken met de – hopelijk goede – vangst van de dag.
Dat we bij Hand In Hand zulke gelukkige kinderen en mensen konden treffen. De (geestelijk) gehandicapten die daar veilig kunnen wonen en gestimuleerd worden. Het niveau is misschien niet zoals wij ‘verwende’ westerlingen zouden verwachten. Maar dit initiatief brengt respect voor de mensen die dit weten te dragen en uitbouwen.

De olifanten in Mole National Park zijn indrukwekkend om te treffen, op nog geen vijftien meter afstand. De parkwachters werken voor toeristen, maar vooral ook om stroperij aan te pakken. Moeilijk, maar dankzij toeristische initiatieven rondom het park lukt het om ook de bewoners in de streek te betrekken bij het natuurschoon.
Rondom Kumasi rijden we door de ‘graanschuur’ van Ghana. De vruchtbare gronden die volop fruit, cacao, groenten, cassave en yams opleveren. De grootste markt van West-Afrika is hier gevestigd en vormt een kluwen van kopers, verkopers en verkeer.
‘Wacht maar tot we in Tamale zijn!’ belooft reisgids Sylvester. Daar in het Noorden is het eten nog lekkerder, zijn de mensen nog aardiger en is het leven nog beter.
De Kids Active School is indrukwekkend. De kinderen die allemaal zo blij zijn om ons te zien, met ons te praten, met ons te spelen, de leerkrachten die met de beperkte middelen die ze hebben onderwijs geven.
Een dag in de compound van een familie meemaken maakte enorme indruk. Tussen de lemen hutten, bij het kookvuur zitten. Kijken hoe de vrouwen werken om heerlijk eten te bereiden. Hoe de kinderen spelen of helpen met de was. Met handen en voeten over en weer ‘praten’ en ervaringen delen.
Wat ik meeneem: onvergetelijke beelden, ervaringen, geuren, geluiden
Wat ik achterlaat: een glimlach, gelukkig wat westerse centjes, mijn klamboe (uiteraard)
Wat ik wens: Ook Ghanezen willen een voetbal, mobieltje, kansen voor een opleiding. Dat GhanaActive en Kidz Active daar voor heel veel Ghanezen een belangrijke rol in mag blijven spelen.

Zwolle, Sandra Veltmaat